The Vin Run – GESLAAGD

In verband met mijn vakantie die ik daags na de The Vin Run had geplant had ik nog geen kans om een stukje te bloggen hierover. Ja het was een echte vakantie, daarover later ook nog een blogje, maar nu eerst … The Vin Run.
Zoals wellicht bekend waren de voorbereidingen niet ideaal. 4 dagen voor de run had ik een sessie met een personal trainert die ik gewonnen had, de sessie, niet de trainert. Hem dus verteld, hou er rekening mee dat ik over een paar dagen 22 km wil gaan rennen. Nou had ik al een licht vermoeden tijdens die training maar de volgende ochtend merkte ik het pas goed. Mijn bovenbenen leken wel van beton. Nou goed een en ander er uit proberen te lopen, kneden en masseren en wonder boven wonder was zaterdag alles weer okay, behalve dat ik twee loopjes die ik nog had willen doen niet kon doen.

#TheVinRun

Deel je foto’s op instagram en tweet op twitter met hashtag #TheVinRun, thanks for the support!

The Vin Run – an 23k memorial

Hallo allemaal,

Zo begon mijn kleine grote vriend altijd zijn blogjes, meerdere malen gezegd dat dat niet hoefde, gelukkig hield hij het tot het einde vol en ik had meteen een mooie ontwapende opening voor mijn speech tijdens zijn indrukwekkende begrafenis.
Hallo allemaal, dat hoop ik ook te kunnen zeggen als ik na mijn rondje Rottemeren rennen weer bij de Irenebrug sta, maar ik ga eerst denk een potje keihard janken, gewoon omdat het kan. Al zou Vinnie zeggen ga maar even buiten staan janken, ik heb niet zoveel tijd meer en ik wil alleen maar blije mensen zien.
De HELD!
Aanstaande zaterdag ga ik dus een rondje Rottemeren rennen ter ere van mijn maatje die dit jaar 18 jaar zou zijn geworden. Ik ga geen geld ophalen en dat soort zaken. Awareness (mooi woord) is voldoende maar voel je vrij om een flinke donatie richting Kika te doen, giro 8118. Als je tijd hebt zou ik het leuk vinden als je komt cheeren, het wordt een flinke dobber, maar is natuurlijk niks in vergelijking wat mijn kleine grote vriend voor zijn kiezen heeft gekregen.

Doelpoging 2: The Vin Run, a 23k memorial

Soms moet je doelen stellen en soms moet je ze gaan halen. De tijd van halen is nu gekomen.
Zoals jullie als trouwe lezers weten heb ik al heel lang het doel om een rondje Rottemeren (23km) te gaan rennen. (foto hiernaast laat de route zien, de km bordjes kloppen niet, heb twee runs aan elkaar geplakt). Vorig jaar was ik heel dichtbij maar heb toen vanwege blesure moeten afhaken. Iets te snel iets te ver gaan lopen, dus.  Na een jaar heel rustig weer op te hebben gebouwd lijkt alles goed te gaan. Het rondje heb ik nu al in twee stukken van ca 11k  gelopen. Route zit dus in het hoofd en bij het tweede stuk had ik na 12 km nog ruim over. Komende 2 weken wil ik afstand nog iets verhogen en tegelijkertijd alles heel gaan houden.
En de datum is gezet: zaterdag 22 september om 12.00.

Waarvoor doe je het?
Het antwoord is tweeledig, het rondje fiets ik al een jaar of 25 zeer regelmatig,  ook  op rollerskates en inlineskates heb ik het regelmatig gerond, maar lopen leek altijd iets wat heel ver aan de horizon gloorde. Sommige mensen willen eens een marathon lopen, ik wil het rondje Rottemeren eens een keer doen.

Maar er is dus nog een tweede deel: een goed doel!
Ik wil deze run opdragen aan mijn vriend The Vin #HELD, op 22 november zou hij 18 zijn geworden, helaas hield het voor hem op toen hij 9 was, leukemie was zijn uitdager. Hoe stoer hij ook was, hoe hard hij ook streed het mocht niet baten. Nu weet ik ook wel dat ik door te lopen kanker niet oplos maar ik hoop wel dat het jullie inspireert om ook een duit in het zakje te doen voor KIKA. Dat kan door je gift over te maken naar gironummer 8118! Dank namens velen!
Mocht je willen meefietsen, skaten of lopen (bv de laatste KM, laat het dan even weten).

Oli4B’s Fotostudio

Zoals jullie wellicht weten ben ik al een jaar of wat betrokken bij de Urban Photocollective (meer weten hierover, klik de link). Nu is ons cluppie inmiddels een heuse stichting, zitten we in vele steden en inmiddels ook landen (world domination here we come). Bij zo een officiële organisatie hoort natuurlijk ook een kantoor. Dat hebben we gevonden en we hebben nu als collective een eigen ruimte in het oude postkantoor op de Coolsingel, ja hoe vet is dat, wij zijn nml de enige “huurders” en mogen het hele pand gebruiken, mits we natuurlijk alles heel laten en dat zijn we ook wel van plan.
In het enorme pand is er ook een eigen giga ruimte voor de Collective waar al een bureautje, bankje en dergelijke staat en vanmiddag wordt het daar weer iets voller. Ik ga daar namelijk mijn fotostudio opbouwen. Wilde dat thuis gaan doen maar het achtergrondscherm wat ik gekocht hebt is wat groot en zeggen dat je elders een eigen fotostudio hebt is natuurlijk een stuk cooler dan wat flitslampen in je woonkamer zetten ;-)

Maar goed, heb jij nou een enorme aandrang om een keer goed op de foto te worden gezet in een studio let me know! Andere Collective fotografen mogen op afspraak (dit ivm met evt schade) ook gebruik maken van de apparatuur.

Roparun nachttraining 2012

Afgelopen weekend hebben wij weer de beruchte nachttraining gedaan. Zaterdag om 18.00 hebben we afgesproken bij het Robecohuis en vandaar zijn we richting Ossendrecht vertrokken. Dat ligt dus zo goed als op de grens met België. Dat is best een stuk richting Rotterdam, hoor ik u denken en dat klopt het is bijna 100 km.

We hebben gelopen met twee teams tegelijkertijd, dus met  twee auto’s met daarin drie lopers een snelle berekening leert ons dan dat elke loper dus 33 km heeft gelopen. Aangezien er om de kilometer gewisseld wordt, ben ik, chauffeur van een van de auto’s, 100 keer gestopt (en dat heb je dus eigenlijk helemaal niet door hopelijk ook niet tijdens de Roparun zelf hoop ik dan doe ik er 170). De fietsers hebben niet gewisseld, wat dus wil zeggen dat deze bikkels 100km door de nacht gefietst hebben. Dat is goed te doen in een zomerzonnetje maar deze nacht daalde de temperatuur dus tot net onder het nulpunt. Goed aankleden dus want als fietser ga je niet heel hard dus wordt je niet vanzelfsprekend heel warm van de inspanning.

Nachttraining voor de Roparun

Behalve druk met een heleboel zaken, heb ik ook nog wat tijd om wat voor een goed doel te doen. Net als vorig jaar is dat de Roparun. De Roparun komt dichter en dichterbij. Tijd om dus weer te oefenen met door de nacht lopen en een korte rust van een uur of drie.

Even voor de duidelijkheid: ik loop dus niet mee, maar ik ga, behalve als social media reporter/fotograaf, dit jaar ook aan de slag als chauffeur.

We vertrekken met auto’s as zaterdag vanaf het Robecohuis naar Ossendrecht. Vanaf daar volgen we de route van de Roparun weer terug naar Rotterdam. We starten in Ossendrecht (dat is dus net geen België) om 20.00 uur en lopen dan naar de inmiddels beruchte locatie “de Banaan“(ja klikt u maar). Een afstand van 46 km, streeftijd 3,48 uur (12,1 km/u). Daar aangekomen staat, als alles goed is een partytent klaar met broodjes en pastasalade. Vanaf 00.00 tot 04.00 zullen we daar rusten en trachten te slapen op een matje met slaapzak. In de openlucht, dat dan weer wel, maar goed de afgelopen maanden genoeg getraind op ijzige koude. Als het maar droog blijft …

Om 4.00 uur zullen we, hopelijk niet, door trompetgeschal wakker worden gemaakt om dan weer in de benen te gaan en in 4 uur naar Rotterdam te rennen, fietsen en chaufferen. Verwachte aankomst tijd aldaar… inderdaad 08.00 uur in de ochtend. Dus mocht je je vervelen zondagochtend vroeg, net wakker of net klaar met stappen, dan ben je bij deze van harte uitgenodigd om ook even te komen oefenen als enthousiaste supporter met je vlaggetje en je toeter.

Meer nieuws op de Facebookpagina van TeamRobeco (please follow, thanks)

Fit is da Shit!

Een jaar geleden liep ik bij de fysio voor rugklachten. Zijn advies was om wat te gaan doen aan de spieropbouw in/rond mijn rug en buik. Daarop mij meteen via bedrijfsabbo ingeschreven bij HealthCity. Inmiddels dus een jaar verder, nog steeds regelmatig last van mijn rug, maar wel stukken minder. Uit mijn Foursquare statistieken kan ik opmaken dat ik 2,3x per week gegaan ben en maar twee weken heb moeten missen ivm vakantie. En niet te vergeten ik ben ook al zo een 40 weken mayor van die tent. Kan je wel zeggen dat ik dat aan het begin ook niet verwacht had dat ik het zo leuk zou vinden of zou volhouden. Benieuwd of ze bij HealthCity ook een CRM systeem hebben dat gaat loeien als ik vanavond binnenloop. Zou wel zo leuk en stimulerend zijn. Denk nu niet meteen dat ik eruit zie als onderstaand plaatje, dat was ook niet het doel, maar een aantal shirts heb ik wel weg kunnen gooien omdat ik daar niet meer in pas. Nou goed mocht je het resultaat een keer willen bewonderen en ben je toevallig ook nog een vrouw …

Opdracht van het Oude Luxor

Ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Marten Toonder produceert Opus One een nieuwe Bommel-musical, een visueel spektakel van jewelste. Toonder schreef en tekende De nieuwe ijstijd in 1947. (over smeltende poolkappen, daar schreef hij dus in 47 al over). Mij is gevraagd om de sfeer van een koninklijke premiere (jawel onze majesteit zal erbij aanwezig zijn) op de foto te zetten. Ook bij de voorbereidingen gedurende de dag zal ik aanwezig zijn.

Mijn kleine grote vriend

Vandaag zou mijn kleine grote vriend The Vin 17 jaar zijn geworden. De tijd gaat snel, heel snel. Ik steek zo even een hele dikke kaars aan voor mijn held. Tjees het wordt door de jaren ook niet minder ook. Hoeft ook niet. Ik wil weten dat hij er was, en zal zorgen dat hij ook blijft. Ook wat doen? Dat kan! Steun KIKA! Zoals jullie wellicht al weten, hield ik samen met Vinnie gedurende zijn laatste jaar een blog bij: http://vinniekrispijn.blogspot.com/

PSY van 7 Doigts de la Main (zeven vingers aan een hand)

Gisteravond was mijn eerste avond als ambassadeur van het Luxor Theater. De missie die ik meegekregen had was: ga naar Delft en bekijk daar PSY van de circustheatergroep The 7 Fingers. Zij komen uit Montreal, is Frans(talig), dus daar heten ze 7 Doigts de la Main (wat dus precies hetzelfde betekend). En tijdens de voorstelling wordt als er gepraat wordt Engels gebruikt, met aandoenlijk Frans accent, dat dan weer wel.
Psy is een fascinerende mix van theater, muziek en halsbrekende toeren, rode lijn zijn de (gespeelde) neuroses van de artiesten en dat zijn er heel wat oa insomnia, verslaving, amnesia, paranoia en hypochondrie.  Allemaal komen ze naar voren. Het is niet echt één verhaal wat verteld word maar zijn eigenlijk korte sketches waar elke keer een van de spelers in de spotlights staat.
Meest onder de indruk was ik wel, waarschijnlijk omdat ik zelf ook een beetje kan, van de jongleur Florent Lestage. Hij liet erg originele manieren van jongleren zien, waarvan ik nog steeds niet snap wat er nu precies gebeurde. En dat is volgens mij ook wat circustheater moet doen, je verrassen en je in een andere magische wereld sleuren waar dingen gebeuren die onmogelijk lijken. Dat is iets wat The 7 Fingers zeker gelukt is. Waarom gaan kijken: Straattheater maar dan anders, goeie muziek, humor, energiek en inspirerend. PSY is nog te zien in Rotterdam in het Luxor van 10 tm 12 november. Voor meer info even deze link volgen. Na de lees meer nog wat bewegend beeld van de voorstelling.

Yo Yo, Tokyo!

Er was een moment dat ik mijn VWO diploma op zak had, hier gingen een aantal opleidingstrajecten aan vooraf en had er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat school een keer zou ophouden en dat ik door moest naar de Uni. Okay, dacht ik, maar dan wil ik wel iets leuk doen en toen viel mijn oog op Japankunde (ooit eens een foldertje aangevraagd op de Havo en dat was wel blijven hangen, de cultuur en geschiedenis dat raakt iets bij mij.). Japankunde, een tweejarige studie, waarvan niemand mij meldde dat dit eigenlijk een bovenbouw studie was. Om in twee jaar Japans te leren lezen, schrijven en praten, bleek al snel, was wat teveel van het goede. Ben na een half jaar maar een andere studie gaan doen, die geen naam mag hebben. Maar heb in de twee jaar daarna nog wel de cultuur en economie colleges gevolgd omdat ik het interesting vond en omdat het kon.

Al voor deze studiepoging wilde ik al graag eens kijken in het land van de rising sun maar was jaren zo goed als onbetaalbaar en nu is die mogelijkheid dus ineens heel dichtbij gekomen. Kom namelijk net op een vliegticketsite tickets tegen van rond de 500 euro. En zojuist ook een fantastisch capsule hotel gevonden voor maar 29 euro per nacht (alleen voor mannen, dat dan weer wel).  Dit kan ik echt niet laten gaan, ik ben bezig om dromen te verwezenlijken en dit staat heel hoog op de droomlijst, waar eigenlijk alleen de uitnodiging van National Geographic om het zwartpaarsgevlekte boomklevertje diep in het Amazone woud te fotograferen nog bovenstaat.

In New York heb ik twee jaar terug al een super fototrip (droom afgevinkt) gehad maar dat gaat verbleken bij de serie die ik in Tokyo zal schieten. De thema’s schieten al door mijn hoofd.

Vanavond maar eens kijken, wanneer ik dit kan gaan ondernemen. Zitten namelijk, heel vervelend ook nog wat sneeuwtrips aan te komen. Als iemand nog goede tips heeft voor een verblijf in Tokyo dan hoor ik ze graag!

Shinjuku Kuyakushomae Capsule Hotel

Ren je Rotte! (nu even niet)

Zoals je wellicht al eerder had vernomen was het mijn bedoeling om a.s. zaterdag een memorial run te gaan ondernemen van 23 km, ook wel bekend als het rondje Rottemeren.

Helaas moet ik daar voor nu even van afzien. De afgelopen weken heb ik bij het trainen steeds meer last gekregen van een lopersknie. Een vervelende maar niet blijvende blesure, het enige wat je eraan kan doen is niet teveel lopen en dat is precies wat je niet moet doen als je zo een klere eind wil gaan rennen.

Ik ben bereid om stuk te gaan maar niet kapot!

Oftewel ik stel het even uit, ik blijf in training en hoop voor het einde van het jaar mijn doel aslnog te gaan halen! #fitisdashit!